ตั้งอยู่บริเวณถนนหลวงพรหมภักดี คุณสมชายเป็นผู้ลี้ภัยชาวมอญมาตั้งรกรากอาศัยอยู่ในบ้านไม้เก่าๆหลังหนึ่ง ใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายและพอเพียง ใช้ชีวิตอยู่กับศิลปะการแกะสลักสิ่งมีชีวิตต่างๆ เช่นลิง, งู, นก และผู้หญิง

มากไปกว่าเรื่องของศิลปะคือการที่เขาได้ประยุกต์ศิลปะกับข้าวของเครื่องใช้ต่างๆได้อย่างสวยงามและกลมกลืน โดยเฉพาะบริเวณห้องอาบน้ำ ที่มีน้ำฝักบังใหลออกมาจากปากงู และมีวาล์วปิดเปิดน้ำเป็นรูปดอกบัว รูปแกะสลักเหล่านี้ยังคงหลงเหลือให้คนรุนหลังได้ชมกัน

"สมชาย" คือสมัญญาที่เรียกขานตำนานศิลปินในสวนมะพร้าวริมถนนหลวงพรหม ซึ่งเจ้าของสวนอนุญาตให้ใช้สถานที่เป็นแรงขับอันยิ่งใหญ่และแรงบันดาลใจในความรักประสานกับงานแกะสลักไม้ถ่ายทอดสู่ประติมากรรมลอยตัวรูปผู้หญิงเปลือยในเบื้องแรก ซึ่งต่อมาภายหลังใช้ปูนซีเมนต์เป็นวัสดุหลักในการผลิตงานศิลปะ

• ประติมากรรมเหล่านี้ถูกจัดวางทั่วไปในบริเวณบ้านพัก สะท้อนแนวคิดแห่งความรักทั้งในงานศิลปะและความอิสระแห่งตน
  
• บนเส้นทางความสุขในเอกนิยามของปัจเจกชนความวิริยะทั้งแรงกาย แรงใจ สมชายจึงผลิตงานออกมาอย่างต่อเนื่องด้วยเงินทุนส่วนตัวที่ได้จากค่าแรงรายวันเพียงร้อยกว่าบาทเท่านั้น แต่สมชายทำด้วยแรงบันดาลใจที่ไม่มีแบบ ไม่เคยเรียนรู้ ไม่เคยมีใครสอน หรือร่ำเรียนมาจากโรงเรียนสอนศิลปะเลื่องชื่อ แต่รังสรรค์จากจินตนาการส่วนลึกล้วนๆ

เพื่อนมอญบอกว่าสมชายเป็นคนดี สมชายไม่เพี้ยน ชอบช่วยเหลือคน ดังจะเห็นจากชิ้นงานใหญ่ที่สมชายปั้นเป็นรูปพญานาค รูปปลา รูปเต่า และรูปลิงที่มีเครื่องปั๊มน้ำซ่อนกลไกไว้ข้างใน ทำให้คนมอญ คนเขมร และคนไทยใช้ฟรีโดยไม่ต้องลำบากตักน้ำขึ้นมาจากท่อ เพียงแค่ดึงเชือกที่มือลิง ดึงดอกบัวที่มือหญิงสาวปูนปั้นก็จะมีน้ำพวยพุ่งออกมา สมชายทำขึ้นเพียงลำพังด้วยเงินส่วนตัวมูลค่า 5,000 - 6,000 บาท

นี่คือสมชาย "ผู้ชายที่ดี" ประติมากรรมในอาณาจักรความรักของสมชายยังคงรอคอยทุกท่านให้แวะเวียนเข้ามาทำความรู้จักต่อไปดังความหวังของประติมากรที่ว่า

"ถึงแม้ตัวจะตาย... แต่งานของผมยังอยู๋"